lunes, 20 de febrero de 2012

Al-Andalus











¡Oh al Ándalus! Yo zoi tu rekuerdo;
zoi d'akeyoh ke keamoh; d'akeyoh ke ze hueron;
de loh k'endihpuéh yegamoh i'e loh ke no ehtubieron.
Aún azín la mehma zangre emanamoh 
i moh mantiene en duelo,
d'aké al Ándalus ke pué zè lokura, pero yo abezeh me beo,
entre ebreoh, moroh i krihtianoh; 
entre krihtianoh, moroh i ebreoh.

Embriagao en tuh perfumeh durzeh 
d'azaá, hahmín i klabeyinah;
kon er rebokà en tuh ehtrexah kayeh
d'orazioneh i golondrinah.
Enguerto en empedráh i blankah gíah, 
arroyoh k'ezembokan en tu hudería.

¡Oh al Ándalus! Aún tu eko en mi korazón retumba.
Zon peazitoh d'enzueñoh en er k'un duende rehuhta,
¡Loh mayoreh tezoroh k'á tenío nunka!
Eya eh la tierra' e lah mil i una noxe.
Lah k'é pazao baho tuh zielo er mehmo k'abía antozeh.
Rekorgaó en tuh perxeleh, armadrabah i palangreh
rekohiendo en tuh berheleh  lo ke nunka ubo anteh.

¡Oh al Ándalus! Poezía i kante.
Er mehmo zentimiento entre mileh de bolanteh.
repikan loh paliyoh, laú, guitarah, panderoh en berdialeh.
¡Ni kieo ni poería hamáh orbiarte!
No ezite mah zalero ni tierra kon mah arte
ke la k'a ti parieron nuehtrah andaluzah mareh.
Tanto eh azín ke mi lengua atrabéh der tiempo
konzerba er tronío.
¡'E zoníoh antiguoh de tu poerío!

Oxo zon lah z'ihah ke tu kurtura guarda,
komo perlah de tu hoya nuehtra Andaluzía engarza
en un fino broxe'e fe rekubierto d'ehperanza.

No hay comentarios:

Publicar un comentario